De werkelijkheid is grimmig: Bijna elke grote buitenlandse uitdaging voor het beleid waar we voor staan wordt nog verergerd door onze voortdurende verslaving aan olie. Recente ontwikkelingen in Europa, het Midden-Oosten en Afrika slechts onderstrepen dit feit. Maar een nieuwe president en gewijzigde economische omstandigheden bieden de kans om een moedige stap in de richting van het vrijmaken van onze natie uit de greep van buitenlandse aardolie te nemen.

In maart 2006 heb ik gekenmerkt excessieve afhankelijkheid van Amerika van olie als 'de albatros van de nationale veiligheid.' Wanneer de olieprijzen gestegen naar een piek van bijna 150 dollar per vat afgelopen zomer, olierijkdommen aangemoedigd autoritaire heersers uit Venezuela aan Iran om de genocidale regime in Soedan. Maar de enorme externe kosten van onze olie-verslaving - in termen van nationale veiligheid, economische kwetsbaarheid en schade aan het milieu - zijn niet verwerkt in de prijs Amerikanen betalen aan de pomp. In de 5 januari editie van de Weekly Standard, conservatieve schrijver en columnist Charles Krauthammer maakte een sterk argument om het voorstel een 'netto-nulgas belasting' dat zou overeenkomen, dollar voor dollar, een stijging van de federale fiscale gas met een afname in loonbelasting, die wordt betaald door elke werkdag Amerikaan. Omdat het geen netto belastingverhoging, zou het brengen van de voordelen van een lager verbruik, terwijl geld steken in de handen van de Amerikanen.

Een benzine-belasting is transparant, eenvoudig te beheren en gericht op de ene sector dat de meeste van onze olie brandwonden. We weten dat het zou de invoer te snijden. Als benzine prijzen $ 4 per gallon vorig jaar bekroond, koos Amerikanen minder gebruik, wat leidt tot een belangrijke daling in benzineverbruik.