Niet goed. ongewoon catastrofale taal Ongetwijfeld GM is gericht op het Congres, de regering Bush en de binnenkort-to-be Obama: Ga snel op een bailout pakket voor Detroit of de moeder van alle faillissementen is waarschijnlijk naar beneden stortten op de Amerikaanse eigendom van autofabrikanten, hun leveranciers en alle mensen die van hen afhankelijk zijn.

De rotzooi zou geven nieuwe betekenis aan het woord 'lelijk', een industriële ineenstorting verdergaande dan het afwikkelen van staal in de jaren 1970 of textielfabrieken naar het zuiden. Banen verloren. Belastingopbrengsten weg. Pensioenen, gezondheidszorg gepensioneerden voordelen en een vakbond voor de levensvatbaarheid bedreigd. Industriële capaciteit, zelfs de nationale veiligheid, kan in gevaar worden gebracht.

In zijn eerste persconferentie als president-elect, Illinois Barack Obama een honkslag van de automakers als de 'ruggengraat' van de Amerikaanse verwerkende industrie, noemde ze een belangrijke bondgenoot in het helpen van het land te bereiken energie-onafhankelijkheid en drong erop aan dat de reeds gedane inspanningen om de steun van de automakers worden versneld.

Hij hoefde niet meer zeggen, omdat de boodschap was duidelijk: Zijn administratie en het volgende congres, stevig in de democratische controle, niet van plan naar Detroit in het ongelijk te ontkennen, hoezeer de vele critici zeggen dat ze moeten.

Zou Detroit anders?

Die werpt een belangrijk punt: De stemmen rechtvaardiging van een belastingplichtige bailout voor Detroit - de automakers, hun politici, economen, sommigen in de media - hun argumenten te versterken met de 'mindere-of-kwaad' riff.

Pompen 25 miljard dollar of $ 50 miljard in de kern automotive sector als een 'brug' naar betere tijden, het denken gaat, zou een heel stuk minder duur en economisch minder storend dan een stap achteruit zetten en kijken naar een opeenvolging van bedrijven optocht in faillissement rechter (in de veronderstelling ze kunnen zich vergissen debtor-in-het bezit financiering van semi-bevroren kredietmarkten).

Maar hoe kan diezelfde stemmen, en de wetgevers naar hen te luisteren, worden verzekerd de Detroit auto Claque met haar collectieve uitdelen zou worden afgeslankt, meer concurrentie, meer financieel robuust - meer zoals Toyota of Honda - aan de andere kant van deze perfecte storm?

Zou de GM met acht Amerikaanse divisies die gleed in de huidige afgrond, bijvoorbeeld, worden sterker, kleinere en winstgevend moet blijken uit de andere kant? Hoe? Zijn de leidinggevenden die stuurde GM, Ford en Chrysler misschien (als het overleeft) in de federale armen van de juiste mensen om ze te sturen uit? Zo ja, waarom?

Zo veel als ik kan hier het erover eens dat bailouts troef faillissementen, ik ben niet helemaal zeker van GM of Ford - en zeker niet de jammerlijk raadselachtige Chrysler - hebben gemaakt op overtuigende wijze aan de belastingbetaler dat hun geld zou helpen zorgen voor een ander Detroit Auto de industrie naar voren komt uit deze ongekende financiële kroes.

Noch heb ik te horen United Auto Workers Voorzitter Ron Gettelfinger verpanding aan de belastingbetaler zijn voornemen om de unie te maken, de contracten of haar werk soepeler regels, beter worden afgestemd op deze eeuw en niet de laatste. Het is een ding voor GM en Ford aandeelhouders om de werkgelegenheid te bestendigen bank, bijvoorbeeld, of het fonds voor gepensioneerden zorgtoeslag. Maar het is iets heel anders te verwachten Amerikaanse belastingbetalers om dat te doen.

De eenvoudige, ongemakkelijke feit is de auto-industrie in Amerika, dat is voorspoedig, geteeld, gebouwd planten en gecreëerde banen in het hele land is in buitenlandse handen - Japans, Koreaans en Duits. Het is werkzaam Amerikaanse werknemers die werkzaam zijn in Amerikaanse planten, die tot voor kort werden routinematig winstgevend. En die bedrijven voerden meer marktaandeel elke maand Detroit overgegeven meer.

Zou de redding te laat?

Dit zijn de automotive realiteit die niet kan worden ontkend, dat de leden van het Congres te zien in hun wijken, zelfs als GM, Ford, Chrysler en de UAW vraag hen om hun reddingsoperatie bankroll. De misimpression, zou echter in de veronderstelling Detroit heeft genegeerd van de concurrenten vreesde, dat het niet de auto's van mensen willen kopen bouwen, 'dat haar kwaliteit van het product nog steeds niet kan meten met de beste van de rest.

Niet waar, en het is niet voor bepaalde tijd. Wat waar is, is echter dat Detroit (beheer en vakbondsleiding) niet bewoog snel genoeg of snel genoeg om dramatisch revisie wordt een business model al lang geleden bewezen om gebroken te worden. Een centrale vraag: Is het te laat om te overleven, zo niet gedijen?

Voor ten minste een van de Detroit Three - hoogstwaarschijnlijk Chrysler - het antwoord is ja, het is waarschijnlijk te laat. Financiële realiteit, als miljoenen Amerikanen hebben geleerd van de afgelopen maanden, kan hard, meedogenloos en snel, zelfs voor de meest legendarische Amerikaanse corporate iconen.

We weten dat de ineenstorting van automotive-industrieel complex Detroit zou de nationale economie laten schudden op zijn kern. Minder kenbaar is of er een nieuwe Detroit gefinancierd door de belastingbetaler zou uitgroeien tot de Amerikaanse moloch moet worden, maar is het niet.