De Cadillac, een General Motors Corp naamplaatje, decennialang een symbool van de Amerikaanse macht en trots. Voor veel zwarte mannen, net als voor veel andere Amerikanen, het kopen van een Caddy betekende intensivering in de middenklasse. Maar hun relatie met de auto komt ook met negatieve stereotypen - de man die kan niet anders permitteren niets, maar heeft dat grote auto geparkeerd voor de deur, stereotypen Gaskins wil uitdaging aan. Na het fotograferen in de Newark, NJ gebied, bracht hij 'The Cadillac Chronicles' naar Charlotte. Tot en met augustus, Gaskins, 55, was een collega op de McColl Centrum voor Beeldende Kunst in de bovenstad. Zijn subsidie voorzag hem van een plek om te wonen, een studio, en, het meest waardevolle van alle, tijd. Hij keek voor zwarte mannen met Cadillacs geïnteresseerd in een deel van zijn project. Zijn focus was niet alleen op auto's, maar op mensen, die hij foto's en degenen die de resultaten bekijken. 'Ik ben geneigd om het portret, omdat bij de wortel en de kern van wat ik doe is de wens te komen, communiceren en samenwerken mete, 'zegt hij. Als hij niet het maken van kunst, Gaskins pendelt vanuit zijn huis in Princeton, NJ, om te doceren aan Parsons de New School for Design in New York. Dus als hij praat over fotografie, hij gaat erin met de diepte - en passie. Hij gelooft dat we leven in een beeld-doordrenkte cultuur, overspoeld met foto's van het internet, televisie, video, reclame-en familie-album snapshots. Deze beelden zijn disposable, al snel terzijde geschoven voor andere beelden. Het doel van de kunstenaar, Gaskins zegt, is om beelden die zal duren, dat er iets in de kijker te activeren. Zijn intensiteit komt uit zijn achtergrond. Hij groeide op in Philadelphia, waar zijn vader was, zoals hij zegt, niet een blue collar job, maar een 'no collar job', het besturen van een vorkheftruck op het Domino suikerfabriek. Zijn ouders ondersteund zijn doel om de eerste in zijn familie naar de universiteit gaan worden, maar zij waren verbaasd toen hij aankondigde op 14 dat hij een carrière in de kunst wilde. Hij had gezien televisie kunstenaar John Gnagy te maken tekeningen en schilderijen en dacht dat hij zou willen doent. Zijn ouders daagden hem: Was kunst relevant? Welke voordelen zou hebben voor hem en anderen? Wat zou het resultaat zijn? Deze vragen - en zijn antwoorden - vormen een credo voor Gaskins. Graven in zijn onderwerp, hij gedolven een rijke ader. Begin in de jaren 1930, Cadillac verkocht aan Afrikaanse Amerikanen, een van de eerste bedrijven om dit te doen, het creëren van een relatie dat de verkoop gestimuleerd. Gaskins vond de auto heeft een plaats in de zwarte kunst, schrijven en muziek. Voorbeelden: James Van Der Zee's Depressie-tijdperk foto van een zwarte paar in wasbeer jassen en hun Cadillac; Mildred Taylor's 'The Gold Cadillac,' een jonge volwassene boek over een zwarte familie tegenkomen laat op een rit naar het zuiden; William DeVaughn's '70 hit 'Wees dankbaar voor wat je hebt.' Gaskins kan citeer de tekst: 'Just dankbaar voor wat je hebt / Hoewel je misschien niet een hele grote Cadillac / Diamond rijden in de rug, schuifdak boven / Diggin' the scene / Met een gangsta mager / Gangsta whitewalls / TV-antennes in de rug. ' Maar toen begon hij metictures, Gaskins raakte een addertje onder het gras. Hij fotografeerde een Cadillac eigenaar ontmoette hij bij de Baltimore parade, poseren hem naast de auto. 'Ik was niet tevreden, maar ik kon niet verwoorden waarom,' zegt hij van een beeld dat hij heeft besloten te veel leek op reclame, te 'wegwerp'. Na verloop van tijd, Gaskins geslepen zijn aanpak. Hij veranderde camera's en kwam dichter bij zijn onderwerp. En hij begon te nemen tweeluiken, twee verschillende, maar gerelateerde foto's naast elkaar geplaatste. Door dit te doen trok hij de lezer in en voegde complexiteit om zijn beelden. Wandelen rond een tafel in zijn McColl Center studio, Gaskins de ontdekte foto's die hij tot dusver genomen. Hier is een man in een stofmasker en rubber handschoenen, een leraar wetenschappen het herstellen van een auto. 'Hij zal 600 mijl rijden voor een (deur) te behandelen, "zegt Gaskins. Een andere foto toont een man voor een zwarte cabriolet. In een frame, drinkt hij een oranje soda en in de andere giet het op de grond. De man heeft geworsteld met alcohol-en drugsverslaving, maar is schoon voor 24 jaar. Gaskins vertelde hem,'Er is geen manier kan ik langs het kerkhof te gaan zonder aan je denken.' Fotografeerde hij de man en zijn auto voor een rij van grafstenen. Gaskins is niet alleen geïnteresseerd in machines, maar in verhalen. 'Het simpelweg niet kon (net) te zijn over de auto's', zegt hij. Voordat de sluiter, praat hij met zijn onderwerpen, niet over hun auto's, maar over zichzelf. En hij gebruikt hun verhalen om beelden te voorschijn toveren, zoals de man met de oranje soda. 'Veel van deze verhalen had ik niet verwacht te krijgen, en dat is de vreugde van dit project geweest,' zegt hij. Voor sommige zwarte mannen, Gaskins zegt, de Cadillac is een bron van trots. Zij mogen weten buren, familieleden of vrienden die werkte op een Detroit assemblagelijn. Maar terwijl relatief weinig zwarte mannen konden een Cadillac veroorloven, negatieve stereotypen zich ook hechten aan hen en de auto - het beeld van een arme man woont in een krot met de grote auto buiten. Door het creëren van beelden die staking vonken in het oog van de kijker en geest, Gaskins wil duw ze afgelopen stereotypen. 'Ik wilanize deze stereotypen ', zegt hij. 'De uitdaging is om onszelf te zien in de strijd en de zwakheden van andere mensen.' AP-CS-08-31-08 1318EDT